محمودفرشچیان به سال 1308 شمسی در اصفهان، پایتخت هنر ایران، دیده به جهانگشود. پدرش، حاج غلامرضا فرشچیان، از تجار فرش بود و در کار هنر قالی بافیدست داشت. این زمینه ی مساعد برای پرورش ذوق و شوق او در راه آشنایی باهنر مؤثر افتاد. از سال های پیش از مدرسه از روی نقش های قالی طرح می زد،تا به تدریج دستش در کار نقش پردازی روان گردید. فرشچیان در طی تحصیلاتمقدماتی در محضر استاد میرزا آقا امامی اصفهانی، هنرمند چیره دست وپرآوازه ی دیار اصفهان، به آموختن نقاشی دل بستگی تمام پیدا کرد و دل درگرو نقش های زیبا بست. او از کار هنر احساس رضایت و شادمانی داشت. فرشچیاندر کارگاه استاد امامی آموخت که در کار هنر باید عاشق بود و سخت کوش وگرنهراه به جایی نخواهد برد. چنان که ((عاشقی شیوه ی رندان بلاکش باشد)).
فرشچیان،در ادامه ی راه، از کلاس هفتم دبیرستان (14 سالگی) قدم به هنرستان هنرهایزیبای اصفهان گذاشت و چهار سال در آن جایگاه عاشقی، زیر نظر استاد عیسیبهادری، استاد نابغه و توانمند نقش قالی، مینیاتور، نقاشی رنگ روغن، بهفراگیری اصول و مبانی طراحی نقوش سنتی (نقشه ی قالی، تذهیب، مینیاتور)پرداخت. بدون شک نقش استاد عیسی بهادری در پرورش و خلاقیت های محمودفرشچیان نقشی فوق العاده ارزشمند بود. زیرا فرشچیان، با اعتقاد کامل بهمهارت و توانایی های عیسی بهادری، از سمت شاگردی محضر استادش عاشقانه بهرهمی گرفت و نقش می زد، به نحوی که تلاش بی وقفه و تمرین های شبانه روزیفرشچیان سبب شگفتی و تعجب همگان، به خصوص خانواده شده بود.
اینتلاش سرانجام قلب و روحش را سرشار از نقش ها و رنگ های زیبا ساخت. از آنجا که هنر و ادبیات ایران زمین از دیرباز همگامی و هم دلی خود را در ثبتارزش های فرهنگی جلوه گر ساخته بود، فرشچیان با دلبستگی، به مطالعه یادبیات و شعر عرفانی همت گماشت تا بدان جا که خود نیز گاه شعر می سرود.بازتاب آشنایی ادبیات عرفانی در آثار استاد فرشچیان بعد ها موجد یکی ازویژگی های تحسین برانگیز نقاشی او گردید.
استاددر بیان احساس و تجسم شعر گونه ی عواطف، به شیوه ای کاملا جدید، موفق بههماهنگی و همگامی میان مضمون و محتوا و شکل و فرم نقاشی هایش گردید و این،مشخصه ی اصلی کار او در نقاشی شد.
فرشچیاندر جوانی بسیار پرتلاش و خستگی ناپذیر به کار و طراحی نقوش مختلف میپرداخت. او در مطالعه ی آثار تاریخی شهر اصفهان (چهل ستون، عالی قاپو،مسجد شیخ لطف الله،... و طرح های اسلیمی و ختایی کاشی کاری های بی نظیر آنآثار سر از پا نمی شناخت و چون محققی موشکافانه این نقش ها را مطالعه میکرد. فرشچیان حتی در دوره ی سربازی نیز دست از قلم و رنگ برنداشت و آثاریدیدنی آفرید که بسیار مورد تشویق مقامات قرار گرفت. تابلو صوفیان رقص کنانساغر شکرانه زدند از جمله ی آن آثار است.
فرشچیاندر سال1332 تصمیم گرفت برای دیدن آثار هنری هنرمندان معروف جهان سیری درموزه های دنیا کند. این سفر دو سال به طول انجامید و بر دانش و تجربیاتهنری استاد افزود و ذستاوردی جهانی از هنر اندوخت. از آنجا که ((هنرهایزیبا)) در جست و جوی هنرمندان خوش ذوق و اصیل برای آموزش هنر بود، فرشچیاندر سال 1338 در هنرستان های وابسته به آن در تهران به تعلیم هنرجویانمشغول شد.
بدونتردید استاد محمود فرشچیان یکی از پدیده های هنر نگارگری در عصر حاضر است.او در طراحی و شناخت و به کارگیری رنگ ها فوق العاده قدرتمند و قوی است.این قدرت قلم و صلابت و استواری خطوط قلم گیری است که از او هنرمندیپرآوازه و مشهور ساخته است. از نظر محتوا و مضمون، آثار فرشچیان عمدتا باالهام از ادبیات عرفانی و باورهای مذهبی ساخته و پرداخته شده اند. از حیثتکنیک و فرم نوآوری و ابتکار، آثار استاد فرشچیان بسیار دلنشین و مناسبارزیابی شده است، زیرا که بنیان آن بر اصول و مبانی نقاشی اصیل ایرانیپایه ریزی شده است. فرشچیان با حفظ تمامی ویژگی های ارزشمند نگارگریایرانی است که به نوآوری می پردازد. به همین دلیل است که موفق در هنر مینماید.
حاصل کار بی وقفه ی استاد آثار نقاشی بسیار زیادی است که در کتاب های هنری او به چاپ رسیده است.
سخنآخر این که امروز استاد فرشچیان از پس نزدیک به پنجاه سال کسب هنر و مهارتدر کار نقاشی و خلق نقش های دلنشین و چشم نواز، هنرمندی است که به جرات میتوان او را صاحب سبک جدید در نقاشی ایرانی (مینیاتور) دانست و دل خوش داشتبه آینده ی هنری جوانانی که مشتاقانه تحت تاثیر قلم روان و سیال و رنگ هاینوازش گر او آرزوی شاگردی استاد و بهره گرفتن از دریای تجارب او را دارند.بیش از سه دهه است که شاهکارهای ارزنده ی استاد در نمایشگاه های صاحب نامایران و جهان مورد ارزیابی هنری و نقد و بررسی صاحب نظران قرار می گیرد وهمگان سر تسلیم در برابر شکوه و عظمت این هنرمند و استاد کم نظیر اصفهانی فرود می آورند.
قلمش روان و پرتوان باد، به همیشه ی ایام.
منبع:تبیان